Inkt enzo

Als kinderen in een speelgoedwinkel rennen we in de Pipoos van het ene naar het andere rek, gevuld met tekenspullen, karton met ingewikkelde patroontjes en waterverf. terwijl mijn zusje aandachtig alle verschillende soorten potloden bekijkt, sluit ik mijn handen om een zwarte fineliner waarmee je de allerdunste lijntjes kunt trekken, eindelijk degene die ik wilde hebben. Ook een potje oost Indische inkt zet ik enthousiast op de toonbank neer. 'Tasje eromheen?', vraagt de kassière. 'Nee hoor, gaat zo wel mee!', zeg ik terwijl ik de spulletjes al in mijn tas prop. Hoe sneller weg, hoe eerder ik ze thuis kan testen. 

Poging een was meteen een enthousiaste, want ik heb meteen de inkt én de fineliner gebruikt. Met een dun kwastje gleed de inkt als verf over het papier en markers vulden de plekjes voor schaduwen in de tekening. Het duurde even, maar hij is af. (Dat betekent echter niet klaar met tekenen, nog de hele middag te gaan ;))

Ik deed een poging tot natekenen en verven van een foto, misschien maar beter dat het origineel er niet bij zit, want deze lijkt voor geen meter, hihi

('Huh, maar deze heeft helemaal geen inkt of fineliner'. Nee, klopt. Deze maakte ik van de week met gewone waterverf en aquarelpotloden en ik zet hem er lekker toch bij)

Vinden jullie het fijn om met inkt te werken?

-Tine

Verder lezen

Vakantiegevoel

De wereld is stil. Niet het vervelende soort stil, maar het fijne, bijna rustgevende stil. Het is alsof alles en iedereen slaapt en ik als enige nog wakker ben. Het is een van die avonden waarop ik spontaan zin krijg een wandeling door de door de maan opgelichte straten te maken en alleen het geluid van mijn eigen voetstappen over de grijze stoeptegels te horen. Mijn hoofd is leeg, vrij van vervelende hersenspinsels en stress, want de toetsweek is eindelijk voorbij. Hoewel de vloer in mijn kamer nog bezaaid is met boeken, schriften en losse rondslingerende papieren en er alleen een paadje van de deur naar mijn bed nog vrij is kan ik de vakantie al bijna voelen. Ik hoef alleen nog twee projectweken te doorstaan en het kaftpapier eindelijk van mijn boeken te scheuren. Alsof het ingepakte cadeautjes zijn, ironisch.

Ik blader door mijn schetsboekje dat naar mijn idee nog veel te leeg is. In mijn hoofd vormen zich losse ideeën waar ik me niet precies een beeld bij in kan denken, maar ik weet dat ik daar in de vakantie eindelijk alle tijd van de wereld voor zal hebben. Bakken wil ik ook, allerlei receptjes die ik her en der tegen ben gekomen, maar er de tijd niet voor had ze te verwerkelijken. Het feit dat ik er zelfs toe in staat ben het koken van pasta te laten mislukken (vraag me niet hoe), zegt wel dat ik wat meer bak-ervaring op mag doen. Ondertussen heb ik wel na een keer of honderd de kunst van het brownies bakken uit zo'n dr. Oetker verpakking onder de knie, maar goed, daar zal ik het op een gegeven moment ook wel niet meer mee overleven, al zijn ze nog zo lekker.

Ik kijk naar mijn handen die op de een of andere manier altijd onder de penstrepen zitten, maar vandaag zijn ze leeg. Ik heb nog geen pen aangeraakt en dat zal ik de komende acht weken maar nauwelijks doen. Die gedachte is fijn. Geen school... vakantie! Nou ja, bijna dan.

Hebben jullie ook zo'n zin in vakantie?

-Tine

Verder lezen