dinsdag 17 april 2018

Piece by piece • Sketchbook update

The rain
Keeps on falling
Until the riverbanks of the soul can't hold it anymore
And then it will overflow
In colours you have never seen before

Ken je dat gevoel, dat je hoofd bijna overstroomt? Dat je tot in de puntjes van je vingers en tenen vol zit met een bepaalde drang naar iets, met in je hoofd losse flarden van woorden en ideeën, maar je weet gewoon niet hoe je dat alles in godsnaam bijeen moet rapen tot één groot totaalplaatje? 
Het voelt alsof alle honderden ingrediënten voor je op een aanrecht staan, maar je het recept er niet bij hebt gekregen. Of dat je een Ikeakast in elkaar moet zetten zonder de gebruiksaanwijzing. Juist ja, onbegonnen zaak. 

Soms heb ik het idee dat het dan helpt om dat grote idee even los te laten, hoe lastig ook, en gewoon per puzzelstukje aan de slag te gaan. Om gewoon even een uurtje gedachteloos met een klein schetsje of gedichtje bezig te zijn, zonder dat er meteen een heel project aan vast zit. Het hoeft niet perfect, en dat is best een geruststelling. 










Makes sense?                                                   

2 opmerkingen:

  1. Zo herkenbaar wat je schrijft, en goed verwoord! En wat heerlijk die schetsen, daar zou ik ook weer wat meer tijd voor vrij moeten maken.

    BeantwoordenVerwijderen

|