Wat de zon met je doet

By: Tine on 2/21/2019

Ademen doe je bijna automatisch. Als je er niet bij nadenkt, gaat je borst nog steeds op en neer. Of je daar nu zin in hebt of niet. En waar ik me dan dit weekend opeens over verbaasde is hoeveel makkelijker dat gaat als alles om je heen oké is. 

Als je je bed uit rolt om half acht 's ochtends en het is al licht. 

Als je 's middags het keukenraam openzet en het huis ruikt zomaar ineens midden in de winter naar lente. 

Als je 's avonds naar huis fietst en je wordt voor de verandering niet verrast door een harde regenbui. En ook vooral als je tijdens het fietsen een koptelefoon met écht goede muziek op hebt. 

Maar dat is een gegeven, want ik luister alleen maar écht goede muziek. 

Een meisje staat langs de weg op haar vriendin te wachten. De vriendin komt naar buiten precies op het moment dat ik langs fiets en roept: 'Het is zomer!', terwijl ze lachend haar armen in de lucht gooit. 

Het is helemaal geen zomer, het is februari. Maar ik lach met haar mee. Want ik voel precies wat zij voelt. 

Ik vraag me af hoe het komt dat mensen opeens zo goedgestemd zijn. Maar eigenlijk weet ik het al, want het is de zon. Iedereen heeft de zon gemist.

_______________

Er zijn weer een aantal maanden voorbij en ik zou je niet precies kunnen vertellen waarom deze blog al die tijd zo leeg was. Soms denk ik te veel na over dingen en soms juist te weinig. Soms heb ik woorden teveel en soms tekort. 

Ik kan me nog herinneren hoe ik vroeger dagen achter elkaar spendeerde aan het lezen van boeken. Dat ik 'Julia's reis' las en ook door de tijd wilde kunnen reizen én schilder wilde worden. Of dat ik de boeken van 'The Hunger Games' als trofeeën in mijn kast had staan toen ik iets ouder was. Ze staan er nog steeds, en ze herinneren me aan lange, fijne zomers.

En dan heb je afgelopen zomer, waarin ik veel minder las -ik kan me niet herinneren dat ik voor het laatst voor mijn plezier een boek las- maar heel veel opschreef. In schriftjes, op mijn blogje. 

Het is de zon. De zon die er niet alleen voor zorgt dat alle bloemetjes opeens bloeien, maar die er ook voor zorgt dat mensen als het ware in bloei gaan staan.

Tekstje waar ik blij van werd.

Dus, wie gaat er morgen mee zwemmen? Ik trakteer op ijs en dat het pas februari is vergeten we even.